Kadıköy escort Nuran, Kadıköyde eski bir apartmanın bodrum katında yaşıyordu. 41 yaşındaydı ama aynalara her baktığında yirmilerindeki halini arardı. Moda sahiline yakın bir sokakta, geçmişi peşinden sürükleyen ayak sesleri gibi yaşıyordu hayatı. Gündüzleri görünmezdi, geceleri ise Kadife Sokak’ın ışıklarının altındaki durağanlığa karışırdı. İnsanlar onun adını bilmezdi, ama yüzünü unutmazlardı.
On beş yıl önce Adana’dan İstanbul’a geliş hikayesi, umutla başlayıp yokuş aşağı sarkan bir hayal kırıklığıydı. Önce garsonluk, sonra temizlik işçiliği, sonra… başka şeyler. “Yol buraya mı çıkmalıydı?” diye kendine sorduğu geceler vardı ama cevabı yıllardır aynıydı: “Hayat bazen seni yola değil, duvara çıkarır.”
Sadece Bir Gece Değildi
Bir Eylül gecesi, genç bir kadın geldi yanına. Üstü başı perişan, gözleri korkuyla doluydu. Adının Elif olduğunu söyledi. “Kaçıyorum” dedi sadece. Nuran sormadı neyi ya da kimden. Kendi kaçışlarını hatırladı. O gece Nuran, Elif’e kendi odasını verdi, ilk kez bir müşteriyi geri çevirdi. “Bazen korumak da bir iştir,” dedi içinden.
Sabah olunca Elif gitmişti. Kadıköy escort Masanın üzerinde bir not vardı: “Teşekkür ederim. Bir gün senin gibi güçlü olacağım.” Nuran uzun zaman sonra ilk kez ağladı. O an fark etti; belki hayatını değiştirememişti ama bir başkasınınkine dokunmuştu.
Kadıköy sabahına karışırken, Nuran saçlarını topladı, aynaya bir kez daha baktı. Kendine yalan söylemeyi bıraktı o gün. O an, küçük bir zaferdi belki ama gerçekti. Çünkü bazı hayatlar, bir gecelik değil, bir bakışlık izler taşır sonsuza.
Bir yanıt yazın