Pendik escort dar sokakları, gece sessizliğine bürünmüştü. Sokak lambalarının sarı ışıkları, kaldırımlara düşen gölgeleri uzatıyordu. O gölgelerden biri de Elif’ti. Henüz yirmi dört yaşındaydı, ama yaşadığı hayat onu olgun olduğundan çok daha büyük göstermişti. Gözlerinin altındaki morluklar, sadece uykusuzluktan değil; yılların yükünden, yorgunluğundan kalmaydı.
Elif’in hikayesi, küçük yaşta başlamıştı. Babası evi terk ettiğinde on dört yaşındaydı. Annesi dolgun memeli hastalandığında, evdeki sorumluluk Elif’e kaldı. Bir yandan okula gidiyor, bir yandan temizlik işlerinde çalışıyordu. Ama hayat, her zaman adil değildi. Annesi vefat ettiğinde, Elif tek başına kalmıştı. Ne bir akrabası, ne de yardım edecek bir eli vardı.
Pendik escort kalabalık çarşısında iş aradı. Ama kimse, genç bir kıza güvenmedi. Günden güne parasızlık büyüdü. Kirayı ödeyemedi, aç kaldı. Bir gün, çaresizliğin ortasında, kendisine yardım edeceğini söyleyen ateşli bir kadınla tanıştı. Kadın, onu “birkaç saatlik kolay para” kazanabileceği bir işe yönlendirdi. Elif başta istemedi. Fakat açlık ve yalnızlık, kararlarını bulanıklaştırmıştı. O günden sonra Elif’in hayatı, geri dönüşü olmayan bir yola girdi.
Geceleri Pendik vip escort sahilinde yürüyen insanların arasında kaybolurdu. Her gülüş, ona kendi kaybettiği masumiyetini hatırlatırdı. Kalbinde utanç, ama bir yandan da hayatta kalma içgüdüsü vardı. Her sabah güneş doğarken, kendi kendine söz verirdi: “Bu son olacak.” Ama akşam olduğunda o sözü yine tutamazdı.
Bir gün, sahilde küçük bir çocuğun düşüp ağladığını gördü. Yanına koşup çocuğu kaldırdı. Çocuğun annesi gelip teşekkür ettiğinde, Elif’in gözleri doldu. O anda fark etti — bir zamanlar kendisi de o çocuk domalan kadar masumdu. O akşam eve gittiğinde aynaya uzun süre baktı. Aynada gördüğü kişi, artık tanımadığı biriydi. Ama o an, içinden bir ses yükseldi: “Ben hâlâ değişebilirim.”
Bir yanıt yazın