Kartal escort sokakları geceleri sessiz gibi görünse de, aslında birçok yaşam mücadelesine sahne olurdu. Lambaların soluk ışıkları, yürüyen insanların yorgun yüzlerini aydınlatır, ama hiç kimse birbirinin hikâyesini bilmezdi. Bu sokaklardan birinde, Aylin adında genç bir kadın hayatta kalma savaşı veriyordu. Yirmi iki yaşındaydı ama yaşadığı zorluklar onu çok daha olgun göstermişti.
Aylin’in çocukluğu kolay geçmemişti. Babası evi terk etmiş, annesi ise hastalıklarla mücadele ediyordu. Küçük kardeşiyle birlikte hayatta kalmaya çalışırken okulu bırakmak zorunda kaldı. Gündüzleri kafelerde garsonluk, akşamları evlerde temizlik işleri yaptı. Ancak kazandığı para ne kirasını ne de annesinin ilaç masraflarını karşılamaya yetiyordu. Borçlar birikiyor, umutları ise giderek küçülüyordu.
Bir gün tanıştığı birkaç kadın, Aylin’e geceleri daha kolay para kazanabileceğini söyledi. Başta reddetti, “Ben bunu yapamam” dedi. Fakat annesinin hastane masrafları ve cebinde tek kuruş kalmaması onu istemediği bir yola sürükledi. O gece, Kartal escort sokaklarında genç yaşta hayat kadını olarak çalışmaya başladı.
Her akşam evden çıkmadan önce aynaya bakıyor, kendi gözlerine uzun uzun bakıyordu. “Ben kimim?” diye soruyordu içinden. Karşısında duran kişi, hayaller kuran genç bir kız değil, kırılmış ve yorgun bir kadındı. Ama ertesi gün çıkmak zorundaydı. Çünkü annesinin ilaçlarını almak, kirasını ödemek ve kardeşine destek olmak için hayatta kalması gerekiyordu.
Aylin’in tek kaçış noktası gündüzleri sahile gitmekti. Denizin kıyısına oturur, dalgaların sesinde huzur bulmaya çalışırdı. İçinde hâlâ bir umut vardı: bir gün kendi oral küçük dükkanını açmak, insanlara kendi emeğiyle kazandığı şeyleri sunmak. Çocukluğundan beri hayal ettiği bu dükkân, onun zihninde bir güven limanıydı.
Bir akşam, sokakta kendisinden daha genç bir kızla karşılaştı. Kızın gözlerinde korku ve çaresizlik vardı. Aylin, ona cesaret vererek, “Ne olursa olsun umudunu kaybetme. Hayat sana kötülük etse de, bir çıkış yolu her zaman vardır” dedi. Bu sözler aslında kendi kalbine de fısıldadığı şeylerdi. Çünkü Aylin biliyordu ki, içindeki umut onu ayakta tutan tek şeydi.
Bir yanıt yazın