Ümraniye escort gri apartmanlarının arasında sabahın ilk ışıkları yavaşça ortaya çıkarken, Merve başını duvara yaslayıp gözlerini kapattı. Gece boyunca ayakta kalmış, soğuğa ve yalnızlığa karşı direnirken içindeki yorgunluk iyice ağırlaşmıştı. Yirmi yaşındaydı ama sanki bütün bir hayatın yükünü omuzlarında taşıyordu.
Memlekette babasını kaybettikten sonra geçim yükü bir anda omuzlarına binmişti. Annesi hasta, kardeşi küçük olduğu için çalışması gerekiyordu.
Ümraniye vip escort sokaklarında geceler, gündüzlerden daha zordu. Ara sokaklardan geçen arabaların farları kaldırım taşlarında ince bir parlaklık bırakıyor, Merve bu ışıklarda kendini olduğundan daha yorgun görüyordu. Yoldan geçen insanların bakışlarından en çok da yargıyı hissederdi; kimse neden bu noktaya geldiğini bilmeden, anlamadan, sorgulamadan yargılardı.
O gece işi iyi geçmemişti. Cebinde sadece birkaç bozukluk vardı ve sabah olduğunda anal annesine göndermesi gereken ilaç parasını nasıl tamamlayacağını bilmiyordu. Bir bankın kenarına oturdu, ellerini birbirine kenetledi. “Ben bu hayata nasıl düştüm?” diye düşünürken gözleri doldu. Ama ağlamadı. Çünkü artık gözyaşlarının bir şeyi değiştirmediğini öğrenmişti.
Tam o sırada yanına yaşlı bir teyze yaklaştı. Elinde market poşetleri vardı. Merve istemsizce yüzünü çevirdi, yine yargılanacağını düşündü. Fakat kadın sessizce yanı başına oturdu.
“Evladım, üşümüşsün. Al, sıcak poğaça getirdim,” dedi yumuşak bir sesle.
Merve şaşırdı. Bu şehirde kendisine iyi davranan insanlar nadirdi. Poğaçayı eline aldığında sıcaklığı avuçlarına yayıldı. Belki bu küçük iyilik, günlerdir hissetmediği bir duyguyu yeniden hatırlattı: İnsanlık hâlâ vardı.
Bir yanıt yazın